Masallarda yaşayan bir kız varmış.
Ama maddesel dünyaya dönebilme yeteneğine de sahipmiş.
Ara sıra gelirmiş dünyaya sonra tekrar gidermiş masallarına.
Ve hayatı masallardaki gibi olsun istermiş.
Arkadaşları ona " Arada Sıkışmış Ruh " derlermiş.
Nasıl mı?
Bütün ruhların dünya hayatını yaşamak için sıra bekledikleri yerde, o da sabırsız bir şekilde beklermiş sırasının gelmesini.
Yaşlı ruhların geri döndüklerinde şöminenin başında şarap eşliğinde anlattıkları maddesel hayatı hep merak edermiş.
En kıdemli ruh olan Jean, onun bu sabırsızlığını farkedermiş ama bir şey diyemezmiş.
Saçlarını okşayıp, " tamam Kleo yakında sen de göreceksin " der ve gülümsermiş.
15 milyon kozmik yılın ardından gitme zamanı yaklaşmış.
10. sıraya gelmiş Kleo.
Heyecandan yemek yemeyi bırakmış, kimseyle konuşmaz olmuş.
En sonunda dayanamamış ve ön sıralara geçmiş.
Bu durumu farkeden Ruh'u Şad ona çok kızmış ve Ruhlar Heyetine durumu bildirmiş.
Ve oy birliğiyle "dünyaya gitmesine ama hiçbir zaman kendisini oraya ait hissetmemesine" karar vermişler.
Cezası kesinleşmiş.
Sabırsız davranıp ön sıralara geçmekten 60 yıl " Arada Kalma Cezası " almış.
Kleo o sırada anlamamış bu kararın anlamını.
Ama şimdi çok iyi anlıyor.
2 yorum:
Yaşıyorum, onun için arada değilim sanki. Ama ; manevi olarak bazen sevinirken çoğunlukla da acı mı çekiyorum? Acaba ruhumu acıyla mı besliyorum , yoksa beni sadece mutlu olmak mı besleyecek? Eğer öyleyse mutluluğu nasıl bulacağım? Neden mi? Bugüne kadar yaşadıklarım mutluluğun tarifini bana veremedi de ondan! Yoksa bende mutluluğu ararken senin tabirinle "arada" mı kalacağım?
bir taraftan güzel bir ceza, buraya ait olduğunu hissetmek, yanılgıların belki de en büyüğü..
Yorum Gönder