14 Aralık 2009 Pazartesi

Dua

Biz daha dünyada yokken
Daha doğrusu daha dünya yokken
Yani hiçken biz
Bir o kadar da her şeyken
Dansedermiş ruhlar.
Milyonlarcası hep beraber,
dalgalanırmış boşlukta.
Dua ederlermiş ağlayarak.
Tek bir istekleri varmış.
Birbirlerine dokunabilmek.
O kadar çok dansetmişler ki
sonunda duaları kabul olmuş.
Gözlerini açtıklarında birbirlerine dokunabilir olmuşlar.
Ama ne olduklarını, nereden geldiklerini unutmuşlar.
Boyut değiştirmenin yan etkilerinden biriymiş bu.
Hafıza kaybı.
Kim olduklarını hatırlamaları zaman almış.
Uzun bir zaman.
Her şeyi hatırladıklarında yaşlanmışlar.
Yorulmuşlar.
Ama asla pişman olmamışlar.
Gülümsemişler.
Ve hep birlikte dans etmeye devam etmişler,
kaldıkları yerden.

Hiç yorum yok:

Site Meter