Ses

Dışarıdan gelen korkunç ses yüzünden o sabah erken uyandı Alphonse.
Kulaklarını elleriyle kapatıp ağzını kocaman açtı.
Sesin etkisi azalır umuduyla.
Ama nafile.
Ses sanki giderek yükseliyordu.
Dolabı açtı.
Mavi aynalı kutusunda duran kulak tıkaçlarını alıp kulaklarına yerleştirdi.
Yatağına uzandı.
Ama yine duyuyordu aynı korkunç sesi.
O kadar yüksek bir sesti ki birazdan kafatasının ikiye ayrılıp beyninin akacağına yemin edebilirdi.
Ardı ardına bombalar patlıyordu sanki.
" Dünya mı yok oluyor acaba* " diye düşünüyordu kafasını yastığa bastırırken.
1 saat geçmişti yaşadığı bu işkencenin üzerinden.
Ama kulak zarları hala patlamamıştı.
" Patlasalar keşke de dursa bu korkunç ses. " diye içinden geçiriyordu.
O sırada aklına dahiyane bir fikir geldi.
Kulak temizleme çubuklarını alıp kulaklarına yerleştirdi.
En sevdiği şarkıyı sonuna kadar açtı.
Ne de olsa bir daha dinleyemeyecekti.
Şarkı bittiği an gözlerini kapattı ve ellerini kulaklarının yanına getirdi.
Ve birden bütün gücüyle vurarak çubukları kulağına soktu.
Anlık bir acı hissetti.
Sonrası ise sonsuz bir huzur.